"Mechaniczny Książę" Cassandra Clare

Tytuł: Mechaniczny Ksiażę

Autor: Cassandra Clare

Tytuł oryginalny: Clockwork Prince

Ilość stron: 496

Seria: Diabelskie Maszyny #2

Ocena: 4/6

W magicznym podziemnym świecie wiktoriańskiego Londynu Tessa znalazła bezpieczne schronienie u Nocnych Łowców. Jednakże bezpieczeństwo okazuje się nietrwałe, kiedy grupa podstępnych członków Clave zaczyna spiskować, żeby odsunąć jej protektorkę Charlotte od kierowania Instytutem. źródło

Nie ukrywam, że nie jestem fanką twórczości Cassandry Clare. Oczywiście jej książki są ciekawe, dobrze się je czyta, więc w sumie moje negatywne nastawienie jest dość bezpodstawne, a jednak czegoś mi w jej książkach brakuje. 

Pierwsza część serii Diabelskie Maszyny nie przypadła mi do gustu. Dostrzegałam w niej za wiele podobieństw do Darów Anioła. Bohaterowie DM byli dla mnie odpowiednikami bohaterów DA, a sama historia nie zafascynowała mnie szczególnie. Przy kolejnej części autorka już miło mnie zaskoczyła. Zaczęłam dostrzegać coraz mniej podobieństw do DA, bohaterowie stali się bardziej indywidualni, a cała historia trochę bardziej mnie wciągnęła.

Może zafascynowana książką nie jestem, i chyba do Cassandry Clare nigdy się nie przekonam, ale muszę przyznać, że jej książki bardzo dobrze się czyta. Również w tym wypadku tam było, autorka ma przyjemny styl, a rozdziały kończy tak, że po prostu ciągnie do dalszego czytania. Po przeczytaniu całej powieści nie zostałam w pełni usatysfakcjonowana, ale może to dobry powód do sięgnięcia po kolejną część. 

Czy jeśli człowiek długo przed czymś się broni, traci to zupełnie? Czy jeśli nikomu na tobie nie zależy, w ogóle istniejesz?

Irytuje mnie trochę relacja Will-Tessa-Jem. Od początku jestem TEAM WILL i wiedziałam, że jego zachowanie nie jest takie bezsensowne. Ta część zdecydowanie rzuciła więcej światła na jego światopogląd. Z drugiej strony pojawiło się w mojej głowie pytanie: skoro Will jest taki jaki jest, bo musi, jest taką samotną wyspą, bo po prostu przejmuje się losem innych, to co z Jacem? Mam na myśli to, że Jace jest jego potomkiem i myślałam, że jego zachowanie i światopogląd są uwarunkowane genetycznie, a tu się nagle okazuje, że Will jest jednak innym człowiekiem.

No a wracając do tej relacji - Jem swoją determinacją wywarł na mnie spore wrażenie, ale nie jest też znowu taki idealny, bo czy wciągając Tessę do swojego życia (które może się dość szybko skończyć) nie staje się nieco egoistyczny?

Autorka dobrze przemyślała zakończenie książki, bo wręcz zmusza nas do zaspokojenia swojej ciekawości sięgając po kolejny tom. Ja na pewno sięgnę po niego przy najbliższej możliwej okazji. Chcę zamknąć już przygodę z tę serią, no i, oczywiście, dowiedzieć się jakie będzie miała zakończenie.

Mówią, że czas leczy rany, ale to nie oznacza, że znika przyczyna smutku. A u mnie rana jest codziennie świeższa.

Nie podoba mi się okładka. W związku z tym, że książka nosi tytuł Mechaniczny Książę (i tu pojawia się kolejne pytanie: gdzie ten tytułowy Mechaniczny Książę?) liczyłam bardziej na postać męską na okładce, a tymczasem widzę tu kobietę, która nie bardzo mi do okładki pasuje. O wiele lepiej wyglądałaby na okładce Mechanicznej Księżniczki. Kto to właściwie jest? Tessa? A może Jessamine, która odegrała w tej książce dość znaczącą rolę i w sumie umieszczenie jej na okładce też byłoby niegłupie? Może mnie ktoś oświecić w tej sprawie? W kwestii okładek zdecydowanie skłaniam się ku wersji oryginalnej.

Części:
Mechaniczny Anioł | Mechaniczny Książę | Mechaniczna Księżniczka

Podsumowanie: Nie rozumiem fenomenu książek Cassandry Clare, niestety. Ale przyznaję, że jej książki czyta się bardzo dobrze. Mechaniczny Książę wywarł na mnie o wiele lepsze wrażenie niż poprzedni tom, jednak nadal nie jestem przekonana, czegoś mi brakuje. ALE wszystkim fanom autorki polecam, bo na pewno nie będziecie zawiedzeni.

Wyzwania:
Book Lovers
Czytam Fantastykę II
Wampiry Kontra Wilkołaki